23 Yaşında Diyaliz ile tanıştım
Merhaba Arkadaşlar; ben İsmail Aydinalp Hastalığım 1991 yılında başladı. İstanbul Haydarpaşa hastanesinde tedavi gördüm .Diyalize bağlanacağımı söylediklerinde bana bir tedirginlik geldi. Çünkü ben diyalizin ne olduğunu bilmiyordum. Haydarpaşa numune hastanesinde 10 gün yattım, oradan Göztepe Eğitim ve Araştırma 'ya geçtim orada da yatılı olarak tedavim devam etti. Aradan bir hafta geçti, koluma fistül takılacak bunun için ameliyathaneye indik. Burada kalp damar doktoruna; ameliyattan sonra benim hastalık geçecek mi diye sordum. O zamanlar 23 yaşında bir genç olup hastaneye gitmişliğim yok. Doktor servise sormamı önerdi derken zaman geldi ve diyalizden çağrılım. Makineye bağlayacaklar heyecandan tansiyon oldu 20 diyalizin ne olduğunu bilmiyorum. İki saat sonra diyalizden çıkacaksın dediler. Diyalizden çıktığımda tansiyonum 20’lerde gezmeye devam ediyordu. Servise geçince hemşire ölçtü, 13'e kadar düştü.
Yedi ay diyalize girdim ve nakil oldum,
Serviste yer olmadığını diyaliz için yeni bir diyaliz merkezi bulmam gerektiğini söylediler. Diyaliz merkezlerinin bulunduğu bir liste verdiler. Başladık diyaliz merkezi aramaya derken bir apartmanın 3. katında bulduk. Burada temin etmemiz için bir liste verdiler. Samatya hastanesine gittik, solüsyonlar, fistüller iğneleri, setler hepsini kendi imkanlarımızla alarak diyaliz merkezine götürüyoruz. O zamanlar diyaliz hastaları için servis yok. Yaşımız genç Pendik'ten Şişli Osman Bey'e kendi imkanlarımızla geliyorduk. Bazen yetişemiyorduk, geç kalıyorduk. Yedi ay diyaliz sonrası böbrek nakli oldum. Nakil Çapada gerçekleşti, ameliyat için bazı araç ve gereçleri bizler aldık. SSK karşılamıyor, maddi olarak zor zamanlar geçiriyordum.
Böbreğim İşlerin Ağırlığına beş yıl dayanabildi.
Sağa- sola borçlandım bu süreçte ve doktorumun izniyle 6 ay sonra çalışmaya başladım. Memlekette ineklerimiz vardı, onların sütünü satacaktım, evdekiler öyle dedi. Ama hiç de öyle olmadı? abim yan çizdi, ineklerin bakımı, yemi ve suyu babam ile bana kaldı. Kısa süre sonra babam rahatsızlandı ve ütün iş bana kaldı. İşlerin ağırlığına dayanamayan böbreğim beş yıl ancak dayanabildi.
Eşimle Diyaliz Merkezinde Tanıştık
Babam Meram’a anlatamadım ilk baştan inekleri satalım daha hafif iş yapalım diye olmaz dedi başka bir şey demedi derken ben yine diyalizdeyim. Çanakkale'de açılmıştı başladım bir sene sonra periton diyaliz duyduk araştırdık 5 arkadaş Samatya hastanesinde Dr Fatma Karakullukçu hepimize kateter taktı ve 15 gün sonra başladık. Kendimi daha rahat hissetim ve orada eşimle tanıştım oda Yeni peritona başlamıştı ve biz evlendik çok mutlu evliliğim oldu peritonu 8 yıl yaptım ve yine diyalize devam evliliğimizin 10.yılında eşimi kaybettim beyin kanamasından ve benim için çok büyük bir yıkım oldu sanki kendimi bir boşlukta hissetmeye başladım. Eşimi kaybettikten 7 ay sonra Ege üniversitesinden kadavra böbrek çıktı ve biz 2 kişiye taktılar ama böbrekler hasarlıymış 45 gün yattık hastanede çıktığımda üre 300 kretenin 4 fakat 2 yıl sıkı perhizlerle dayanabildim tekrar diyaliz O zaman bu zaman diyalize devam.
Fakat biz çoğu kişiler gözünde işe yaramaz birlerine hep muhtaç gözüyle bakılıyoruz. ilk önce kendi abimin eşi kaç senedir ölmedin diye biliyor yüzüme karşı sanki canımı o vermiş gibi bazı arkadaşlarımızın ailelerine bakıyorum da özeniyorum. Paran mülkün varsa O zaman çok iyisin Allah kimseyi kimsenin eline bırakmasın. alıntı kendi hikayemi kaleme alıyorum
Kayseri Engelliler Derneği Telefon 0533 392 33 88
