SUSMAK VE OGRENMEK

[melleseferi]

SUSMAK VE OGRENMEK..

>>Bir gun susmayI ogrendim. Oyle bir sustum ki belki sonsuza kadar
susacaktIm.
>>Cunku susmak benim kucucuk dunyamda babamla kurdugum iletisim
tarzIydI.  Babam aksamlarI eve yorgun donerdi. Ben butun gun evde sIkIlIr
onun  gelisini iple cekerdim.
>>Daha o kapIdan girer girmez boynuna atIlIr onunla oynamak
isterdim. Babam  sarIlIr, oper sonra da, hadi odana git, derdi. Yemek
hazIrlanInca annem  cagIrIr bu defa masada bir araya gelirdik
babamla.Onlar annemle konusurken  ben araya girer, sesimi duyuramayInca da
bagIrIrdIm. Babam sinirlenir,  'Butun gun insanlara kafa patlatmaktan
bunaldIm, birde sen kafamI  utuleme!' derdi. Annem de 'Butun gun zaten
seninle ugrastIm, bir cift laf  da mI konusturtmayacaksIn babanla?' diye
cIkIsIr, beni odama gonderirdi. Caresiz bir sekilde boynumu buker odama
yani hapishaneme dogru yol  alIrdIm. Babam arkamdan, 'Bizim bir odamIz
bile yoktu, her seye sahip,  hâlâ ne istiyor anlamadIm.' diye bagIrmaya
devam ederdi. 'Keske benim de  bir odam olmasaydI, keske bizim de evimiz
bir odalI olsaydI da hep  birlikte otursaydIk' derdim icimden; ama yuksek
sesle soylemeye cesaret  edemezdim. Yemekten sonra babam kanepeye uzanIr,
eline kumandayI alIr,  televizyon  seyrederdi. Beni yanIna cagIrIr biraz
severdi. Onun izleyecegi  onemli birsey varsa beni adeta yerimden bile
kIpIrdatmazdI. AzIcIk hareket  edip kosup oynamaya calIssam oda hapsim
yeniden baslardI. Bir gun anladIm  ki susunca babamla daha iyi
anlasIyoruz. Bu defa susarak yapabilecegim  oyunlar gelistirmeye basladIm.
Once resim yaparak basladIm ise. Babam  cizdigim resimleri cok begeniyor;
'Bak, boyle uslu uslu oyna iste.'  diyordu. Babam bazen goz ucuyla
bakIyor, resimle ilgili bir sey sorsam  afallIyordu. Ama bana kIzarak beni
artIk odama gondermiyordu. 'Son  gunlerde ne de akIllandI benim oglum.'
diye komsulara anlatIyordu  annem  halimi. Resimlerim arttIkca ortalIk
dagIlmaya basladI. Annem 'OdanI  topla!'diye odama kapattIgInda ise
nereden baslayacagImI bilemiyordum. Ben  bunlarla ugrasIrken zaman
geciyor; ama odamI toparlamayI beceremiyordum.  Annem odama gelip 'Bak
sana resim yapmayI yasaklayacagIm. ' dedi bir gun.  Susuyor olmamI usluluk
olarak degerlendiren ailem resim yapmayI da elimden  alIrsa ben ne
yapacaktIm? Bu dusuncelerle bir aile tablosu yaptIm. Babam  eve gelince
uygun zamanI kolladIm. Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya  gecildi.
Babam oturur oturmaz cizdigim resmi getirdim. Babam baktI. HIm,  dedi 'Cok
guzel olmus.Bu adam benim herhalde.' dedi. Ben 'HayIr o adam  degil, bu
cocuk sensin.'dedim. O 'HayIr, bu adam benim, bu cocuk sensin,  bu kucuk
kIz da arkadasIn.'dedi. Ben yine 'HayIr, o buyuk adam benim, bu  kucuk
adam sensin, bu kucuk kIz da annem.' dedim. Babam benimle  ugrasmaktan
vazgecip: 'Peki neden bizi kucuk cizdin?' dedi. Heyecanla  basladIm
anlatmaya.Ben buyuyup adam olacagIm. Is bulup calIsacagIm. Siz  yaslanIp
kuculeceksiniz. Beliniz bukulecek, komsumuz Ahmet amca ile Ayse  teyze
gibi kucucuk kalacaksInIz. Ben isten geldigimde yorgun olacagIm. Siz
benimle konusmaya calIstIgInIzda isyerinde kafam sismis olacagIndan sizi
duymayacagIm bile. Siz benimle bir seyler paylasmak istediginizde 'Hadi
odanIza cekilin de kafa dinleyeyim.' diyecegim. Ve bir de bagIracagIm 'Her
seylerini alIyorum. SIcacIk odalarI da var, daha ne istiyorlar' diye.
Annemle babamIn gozleri fal tasI gibi acIlmIstI. DuyduklarIna
>>inanamIyorlardI. Bana sarIlIp beni oyle icten bir oksayIslarI
vardI ki   sonsuza kadar konussam hic bIkmadan dinleyecekler gibiydi.
>>FarkInda' OlmalI Insan...Kendisinin, HayatIn OlaylarIn, GidisatIn
FarkInda  OlmalI…
>>Omur Dedigin Uc Gundur,
>>Dun Geldi Gecti…
>>YarIn Mechuldur,
>>O Halde Omur Dedigin Bir Gundur,
>>O Da Bugundur  alıntı