AKLIM TUTULDU

[melleseferi]

AKLIM TUTULDU

Aklım tutuldu aklımla yüreğim arasına dünya girdi ve bu çarpık düzenin gölgesi aklıma vurdu tutacak bir yerini bulamıyorum içi boşaltılmış büyük lafların otuz senelik ömrümde ne barış gördüm, ne de zenginden alıp fakire veren Robin Hood’cu bi sistem. Güçsüzün kanını emmek üzere kurulmuş bir ürün bandının çarklılarından birinin dişlisi olmaktan utanıyor insan yanım insan yanım diyorum. Çünkü insan görünümünde insansı bir koloni gibi yaşamıyor muyuz İnsanı bir hayvandan ayıran en önemli şey bilinç artık insandan çok uzak bir mağarada saklanıyor can korkusuyla. Her şeyi otomatiğe bağlayıp yaşıyoruz birileri düşünüyor bizim yerimize, birileri fikirler üretiyor çoğunluk adına, birileri karar veriyor nasıl olsa Sadece otomatik biliyoruz, otomatik bakıyoruz “görmek” nedir bilmeden. Otomatik konuşuyoruz, başkalarının kelimeleriyle cümleler kurup. Otomatik seviyoruz, otomatik gülüyoruz, otomatik ağlıyoruz, otomatik uyanıp güne devam ediyoruz, işimizi otomatiğe bağlayıp başımızı sallıyoruz. Otomatik okuyoruz, otomatik ezberliyoruz Allah ne verdiyse, ne dayatıldıysa. Düşüncelerimiz otomatikten çıkagörsün, farklılığımız kafamıza balyoz gibi indiriliyor anında, otomatik fabrika ayarlarımıza döndürülüyoruz çileli sınavlarla hata payın sıfıra yakın olacak. Hayatta sana inisiyatif kullanmakmış gibi görünen şeyler hiç düşünmeden farkında bile olmadan imza attığın görünmez bir şablonun parçası. Bilincin çoktan mağarasında kapalı. Senin bilinçli karar mekanizman sandığın, otomatik bir güncelleme. Seni başkalarından ayıracak duygusallığa da yer yok, hatta ölümüne ayıp. Kurallarına göre yaşayacaksın, onlar gibi olmayacaksan yaşamaya da hakkın yok bu aynılaştırılmada otomatik düşmanlar yaratmak gerekiyor çarpık düzenin devamlılığı için. Hooop, ötekileştiriliyor içimizden bir parça. Yok sayılan, itinayla zımparalanan farklılıklar silah olarak kullanılıyor öteki beriki yaratmakta. Unutturulmaya, hafızadan, genlerinden silinmeye çalışılan seni sen yapan ne varsa bir atom bombasına dönüşüyor, yeryüzüne belki de birlikte indiğin bir diğerinde yok diye onlar gibi düşünmemene tahammülleri yok. Ürün bandındaki defolu mal gibi hemen ayıklanacaksın ve atılacaksın bir kenara, sonra da hiç umut yoksa diğerleri gibi olmanda, direkt imhaya ben insansı gibi yaşamak istemiyorum. Öylece susmak, böylece seyirci kalmak. İnsan olmayı öğrenmek en büyük ısrarım. Kendi gözlerimle görmek, kendi cümlelerimle konuşmak ve bilincimi saklı mağaradan çıkarıp kalbimle el ele tutuşturmak istiyorum. Hata yapmak, yanılmak, düşmek ve yeniden ayağa kalkmak istiyorum ve de bu sonsuz akıl tutulmasına bir son vermek ne olur, aklımla yüreğim arasına hiç bir şey girmesin. Biliyorum ki; birinin ak dediğine diğeri kara, birinin evet dediğine, diğeri hep hayır diyecek. Desin, varsın. Onlar ezeli düşmanlar, biliyorum. Ama aklımla yüreğim arasına dünya girdi mi, insanlığımı ve insan olmayı unutuyorum. Ben hatalarımla, günahlarımla insan gibi insan olmak istiyorum. Ve insanca yaşamak